Günler uzundu, mesafeler kısa..yorucu ayrılıklar da yoktu henüz ve yara bere içinde kalpler de.Yaşanmışlıklar çok olmadığından unutulmayanlarda yoktu ya da yıllar çok geçmediği için daha, kaybedilenlere üzülmekte.
Sil baştan denilecek kadar bile yaşanmamıştı hayat..İki kadeh atmadan da ağlanabiliyordu.Vizesiz hayaller, züğürt tesellisi düşler vardı. Sanki daha bi yürekliydik.Yıllar sonra bile her anını anımsayabileceğin aşkların derdindeydik. Bilmiyorduk henüz günlerini,aylarını, yıllarını paylaştıklarının anılarınıda almadan çıkıp gidebileceklerini hayatlarımızdan. En kötüsü bu kadar kolay harcayabileceğini biriktirilenlerin. Hiç enteresan değildi hayat ve de bu denli şaşırtıcı..vayyyy be ler,keşkeler, yuhhh lar ve ohaa lar da yoktu.
Yılların geçmesine bu denli üzülmezdik , avuçlarımızdaydı hayat, hoyratca büküp eğerdik. Şimdi özenle dokunuyoruz ona o avuçlardan nasıl kayabildığini biliyoruz. Hep o günleri özlüyoruz, şimdiki aklımızla ama, o günlere dönmeyi..Şimdi böyle diyoruz ya, bir on yıl sonrada bu gün için diyeceğiz aynı şeyi..Evet o günler çok güzeldi ama her şeye rağmen bugünde çok güzel çünkü yaşamak güzel, çünkü sahip olduklarımız güzel, çünkü bizler güzeliz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder